Blog


30 april 2014

Over onkruid en moeilijke mensen en gebeurtenissen

Het is meivakantie voor veel mensen. Mooi weer afgewisseld met buien. Weer dat vruchtbaar is: het doet de natuur weer groeien en bloeien! Afwisseling is nodig om tot bloei te komen. Maar dat onkruid. Lastig… hoe kom je er ooit vanaf?! Een oudere tuinman zei mij ooit: “sommige mensen of gebeurtenissen kunnen als onkruid voor je zijn. Je wil geen onkruid in je tuin, het verstoort je rust, je heb er last van, je ergert je eraan, maar onkruid is er toch. En als je er goed naar kijkt, dan is onkruid vaak ook heel mooi. Het kan zelfs goede voeding voor je zijn, maar jij bent degene die het niet in de tuin wil. Zoals het zevenblad. Een woekerplant, die andere planten in je tuin verdringt. Ook een plant die voedzaam is. In de praktijk werkt het heel goed om het zevenblad een speciale plek in je tuin te geven, waar het wel mag groeien en bloeien. De rest van de tuin blijft er dan op een gegeven moment wel vrij van.”

Wat je allemaal ziet als je in de tuin werkt…….
Onkruid?
Onkruid?

Volgens allerlei mensen werkt dit in de tuin. En in het echte leven? Werkt zoiets ook in je dagelijks leven? De tuinman vond van wel, maar….. een aparte plek (tijd, ruimte) bestemmen voor “lastige dingen”, zodat je positief bezig kunt zijn?  Moeilijke dingen een eigen plek geven en met rust laten, zodat je kunt genieten van de mooie dingen? En kunnen die lastige dingen ook echt “voedzaam” zijn, heb je er wat aan?  Hoezo?!

Wat kun je daarmee als je net geconfronteerd bent met een groot verlies of gedenkwaardige gebeurtenis (denk maar eens aan het verlies van een dierbare, je gezondheid, je werk, een scheiding, conflict in de familie). “Accepteren, loslaten, anders naar de dingen gaan kijken”, zeggen mensen dan. Makkelijk gezegd, maar ……………………………….Hoe? Wanneer? Ooit? Begrijpelijke reactie! Tegelijkertijd is er geen antwoord. Je moet er gewoon mee verder. In de loop van de tijd merk je dan ineens dat er iets is gebeurd; de antwoorden zijn als het ware naar je toe gekomen. Zoals je ineens iets snapt door de woorden van een ander. Zoals je iets begint te dagen doordat je hebt gezien hoe anderen met een vraag omgaan.  Zoals een oplossing in je geest op ‘ploept’ of je “het kwartje voelt vallen” op momenten dat je met hele andere dingen bezig bent -bijvoorbeeld tijdens het poetsen, sporten, in de tuin werken.

Wonderlijk!

Als ritueelbegeleider en begeleider bij verlies en rouw ben ik vaak getuige van zo’n proces. Ik zie de ander leren en ont-dekken. Dat ontroert me dan. Want: dat ik daarbij mag ondersteunen! en ook: ik ont-dek en leer zelf ook over “loslaten, accepteren en anders gaan kijken”.  Rijkdom!

Intussen roept mijn tuin me echt. Het onkruid moet worden aangepakt. Aan de slag dus! En jij?

 

Back to top