Blog
#indetaxi balans opmaken
#indetaxi balans opmaken
augustus 2018#geluk #vermoeid #verwonderd #talent #kids #jongeren #specialebehoeften #leerlingenvervoer #balansopmaken
Het is vakantie. In de schaduw geniet ik van het mooie weer. In de stoel naast mij ligt een kat te snurken. Ik kijk de tuin wat rond en mijmer over het afgelopen schooljaar #indetaxi.
Een balans opmaken…
Wat is het toch, dit werk #indetaxi… dit werk dat ik nooit echt heb geambieerd, maar dat mij wel gelukkig maakt?
Ik wordt niet gelukkig van mijn salarisstrookje, niet van gedoe met planners dat er af en toe is, en ook niet van de werktijden. De blokjes in de ochtend en de middag: ze zorgen ervoor dat je de rest van de dag maar beperkt wat kan ondernemen. Het aantal uren in combinatie met mijn uurloon, is niet voldoende voor een volwaardig inkomen….
Maar toch, ook aan het einde van een schooljaar ben ik gelukkig, weliswaar ook vermoeid, maar gelukkig. Verwondering over mezelf, over het taxiwerk an sich en over de kids waarmee ik gewerkt heb.
Zo’n schooljaar: het doet wat met me. Weer een jaar ervaringen die ik voor geen goud had willen missen. Die kinderen, de jongeren …… ze zijn gegroeid, in alle opzichten. Ik ook. Zij het niet -in tegenstelling tot de kids- in lengte en kilo’s 😎).
De komende weken een paar blogs over #vermoeid #verwondering en #geluk
Read More
rouw in je leven
Rouw in je leven
Wat doet rouw in je leven eigenlijk? Volgens sommigen moet je er een keer “klaar mee zijn”, moet je het toch een keer verwerkt hebben. … De praktijk is vaak anders. Door een geur, een speciale dag, een gebeurtenis kun je zo weer je gemis ervaren. … In de loop van leven verandert die ervaring wel.
Een mooi stukje van de BBC illustreert dit uitstekend. Ik kreeg het van iemand en ik weet eerlijk gezegd niet meer van wie (Sorry! en Dank!). Ik wil het jullie niet onthouden, want beter kan ik het niet zeggen..
Read More
#indetaxi
#indetaxi:
ik schrijf over mijn ervaringen werkend in de taxi, in het leerlingenvervoer, de regiotaxi en OMD (ondersteuning maatschappelijke deelname). De blogs zijn op persoonlijke titel. Ik schrijf bovendien zoals ik het door mijn bril zie. Dus gezien vanuit mijn mogelijkheden en beperkingen. Opbouwende kritiek wordt dan ook zeer gewaardeerd. Je kunt dat achterlaten via het contactformulier op de website.
Veel mensen vinden dit werk niet passend bij ‘KOM vier het leven’. Ik juist wel. In de taxi leer ik ontzettend veel over leven met verlies en veerkracht. Handicaps, chronische aandoeningen, bijzondere behoeften. Omgaan met wachten, wachten, wachten: op goede zorg, op de besluitvorming van overheid, zorgverzekeringen.. op de taxi… Omgaan met frustraties van niet of moeilijker kunnen doen wat je graag wil, of je kunnen uiten.
Maar ik leer ook genieten van de dingen die wel goed gaan, dat je met de taxi naar je bestemming kunt en dat je ook nog eens plezier kunt hebben met elkaar …….én een goed gesprek kunt voeren….werkelijk contact hebt met elkaar.
En: ik vind het belangrijk dat de ouders, de vrienden, de verzorgers, de scholen, de gemeenten (die verantwoordelijk zijn voor het vervoer) en de taxibedrijven begrijpen wat het werk in de taxi inhoudt. Er gebeurt veel in de taxi. Een goede rit in de taxi kan iemands dag maken of breken.
Vanaf nu dus regelmatig een blog op deze website, kijk onder de tab https://www.komvierhetleven.nl/category/indetaxi/
Read More
Inloophuis Borne
Inloophuis in Borne
Een initiatief van onderop. Ik maak er geen deel van uit. Ik draag het wel een warm hart toe!
Read MoreVoorjaar…..
VOORJAAR
Loslaten….
Loslaten, f… the world!
“Laat het los!” Het werd me toegeschreeuwd. Als een poging om me eindelijk te laten verstaan wat ik nodig heb. En ja ik weet het ook zelf wel. Loslaten van het oude hoort bij verder gaan, mijn dromen achterna! “Fuck the world, I’m going to Wonderland” zoiets! Maar ja… hoe dan?? Het klinkt zo mooi en eenvoudig. Loslaten. Iedereen kan er wel over meepraten. Iedereen weet dat een papiertje loslaten en in de wind laten wapperen heel wat anders met je doet dan het loslaten van je partner, je oude leven, je baan, je gezondheid…….vul maar aan…
En dan zo’n dag als vandaag. Ik liep op de markt een oud-collega tegen het lijf. Op mijn vraag hoe het met hem ging, begon zijn lip te trekken. Ik schrok. Hij vertelde: “de kanker is terug”. Hij heeft het nog maar net gehoord. Weet nog niet hoe het verder zal gaan, maar loslaten moettie; in ieder geval zijn toekomstdroom om zijn kleinkinderen groot te zien worden….
Net nog zag ik de film ‘The Danish Girl’. Hoe een man er in de loop van de tijd achter komt dat hij eigenlijk een vrouw is- en dat er dan een moment komt dat ze t zeker weet, het moment dat er geen weg meer terug is, dat ze haar oude leven moet loslaten… En dan zit je er midden in. Blijven geliefden bij je, kun je ze laten gaan? Verdriet, angst, hoop, verlangen en vreugde mengen zich door elkaar: “het moet echt, maar mag ik de ander zo’n pijn doen? Waar gaat het allemaal naar toe? Hoe zal het eindigen? Och, als dat toch eens zou lukken!”
Thuis achter mijn laptopje met een vers bakje koffie er naast (had ik zo’n zin in). Mijmerend over de dag…..”Laat het loslaten los!” zegt iets in mij “Oow???”, doe ik nog een poging, maar er kom niets meer. En dan glimlach ik: “jep! ik mag het loslaten loslaten. F.. the World! Het gaat immers alleen op de manier en in de tijd die bij mij past!”
Alles op zijn tijd dus. Dus nu naar bedje toe! Wel te rusten allemaal.
Morgen is weer een andere dag.
2016-01-23
Read More