#indetaxi

#indetaxi #balans opmaken (4) #geluk

#indetaxi #balans opmaken (4) #geluk

#geluk #vermoeid #verwonderd #talent #kids #jongeren #specialebehoeften #leerlingenvervoer

Het is vakantie. In de schaduw geniet ik van het mooie weer. In de stoel naast mij ligt een kat te snurken. Ik kijk de tuin wat rond en mijmer over het afgelopen schooljaar #indetaxi.

Wat is het toch, dit werk #indetaxi… dit werk dat ik nooit echt heb geambieerd, maar dat mij wel gelukkig maakt? Een balans opmaken. Ik schreef blogs over #vermoeid #verwondering en #geluk. Vandaag over #geluk

#Geluk… tja, wat is dat eigenlijk? Nauwelijks te beschrijven.

Met een vriend had ik het een keer of geluk en ongeluk. Wat dat is, hoe dat in je leven komt en gaat.… “Als een ongeluk in een klein hoekje zit, zit geluk bijna overal!”, dat was onze conclusie. We grinnikten wat…… zo’n tegeltjeswijsheid…… maar ik zag het meteen voor me: de ruimte gevuld met geluk….Je moet het kunnen zien. Ik ben blij dat ik dat ook van huis uit heb meegekregen… bijna altijd te kunnen zien wat van belang is, waar je innig tevreden mee bent, trots op; wat je doet glimlachen en grinniken, wat je ontroert en levend doet voelen….

Ja, #levend voelen… dat gebeurt wel #indetaxi! Er is immers geen dag hetzelfde. Steeds weer een uitdaging om al mijn vaardigheden, kennis en talent in te zetten. Groeien, iedere dag weer.
Het wordt uiteindelijk ook ‘gezien’. Erkenning dus ….voor mij……daar ben ik ook gevoelig voor…… Als eerste door de kinderen zelf. Beginnend bij weerstand (“waarom zit jij bij ons in de bus?” “ik vind jou stom, ik mag helemaal niets van jou!” ‘Ik hak je kop eraf, k… begeleider!”), naar tolerantie, naar waardering (“begeleider, mag ik…….?”). Dit alles overigens in golfbewegingen op en neer, heen en weer. Soms heftig, soms rustig.

Ik ontdek en ontwikkel mijn talenten; ik leer mezelf beter kennen. Eén van de mooiste ontdekkingen vond ik dat ik #geduld blijk te hebben (ja, echt waar!). Geduld. Ik heb rust en kan de kinderen de tijd geven die ze nodig hebben om iets te snappen en dan vervolgens te reageren.

Ik ben #streng en #lief tegelijkertijd (dat zijn de woorden van één van de kinderen overigens); het talent om te zien wat ze echt nodig hebben. Me niet blind staren op het gedrag… maar er achter proberen te kijken. Daarover met zowel de kids zelf, als hun ouders/verzorgers als school over te kunnen communiceren.
De gave om van de kleine dingen te genieten, een stille glimlach – en soms een hele brede grijns!- heb ik dan op mijn gezicht. Kunnen genieten als de kids goed met elkaar omgaan en het redelijk rustig is in de bus; als de zon schijnt en de kinderen ook de mooie wolkjes zien…

Tja, geluk zit bijna overal… echt waar! Ik aai de kat, die er niet eens wakker van wordt. Ik kijk de tuin eens rond en neem nog maar eens een slok koffie… en glimlach.

#indetaxi #balans opmaken (3) #verwondering

#indetaxi #verwondering

#balansopmaken #geluk #vermoeid #verwonderd #talent #jongeren #kinderen #specialebehoeften #leerlingenvervoer.

Wat is het toch, dit werk #indetaxi… dit werk dat ik nooit echt heb geambieerd, maar dat mij wel gelukkig maakt?
Een balans opmaken. Ik schreef blogs over #vermoeid #verwondering en #geluk. Vandaag over #verwondering.

Verwondering over
……….hoe kinderen me uitdagen en verrassen. Eigenlijk is dit werk ook een continue spiegelen, reflecteren en confronteren. Mijn eigen hick-ups in het leven. Mijn normen en waarden., mijn opvattingen, mijn manieren van doen, mijn angstjes en dromen. Ik weet niet of jullie je er wat bij kunnen voorstellen.. maar o, o, o! Een simpel voorbeeld: ”begeleider, jij zei net …., maar wij mogen dat nooit van jou zeggen!”
“Wij mogen nooit snoepzakjes op straat gooien van jou, maar mijn vader doet dat gewoon, dat ruimt de gemeente wel op zegt hij! “
“Kijk daar wat een stom mens!” “Hoe weet jij zo zeker dat het een stom mens is, je kent hem helemaal niet.” “Maar toch issie stom!” “Waarom dan?” “Stomme jas!” “O, nou die meneer en zijn vrienden vinden het waarschijnlijk een hele mooie jas. En ook al vind jij de jas stom, die meneer kan best wel heel aardig zijn.”
“Is xxxxx  echt een erg woord? dat geloof ik niet!” “Dat is een erg woord jongen, daarmee doe je mensen pijn.” “Huh, een woord geeft toch geen blauwe plek.” Nee jongen, dat klopt, maar dat doet wel zeer in iemands hart! “ “O.” Dat is een beetje moeilijk zie ik. Dat moet even worden verwerkt.

………hoe kinderen toch dingen oppikken en wat doen -voor zo lang als het duurt en hen past- met wat er in de bus gezegd en gedaan wordt: “He J.…, dat woord mag je niet zeggen hoor! Daarmee doe je iemand pijn in z’n hart! Vraag maar aan de begeleider!”
Jochie vraagt of ie (scheldwoord) wel mag zeggen. Ik antwoord dat ie dat zelf wel weet inmiddels, “want wat gebeurt er als ik dat tegen jou zou zeggen?” “Dan word ik boos!” “Waarom zou je het dan wel tegen iemand anders zeggen, jochie?” Stilte. Maanden m’n best doen om rustig te blijven en verschillende aanpakken verder… hij snapt ‘t!. In ieder geval voor nu.
Of een ander moment: ik zit als begeleider tussen de kids en ineens realiseer ik me dat het relatief stil is. De kinderen kijken naar buiten, ze kletsen en ze maken grapjes.
Na al die onrust en moeite om het groepsgebeuren in goede banen te leiden, zijn er steeds meer momentjes van deze rust, realiseer ik me. En dan zit ik stiekem enorm te genieten en me te verwonderen over wat er allemaal mogelijk is met deze kinderen.

……hoe kinderen hun waardering laten blijken: een jochie dat ik vrij strak heb gehouden om te voorkomen dat hij de prikkels niet meer de baas zou zijn, vraagt: “begeleider mag ik naast jou komen zitten als .. er vanmiddag niet is?” Na weken met momenten van boosheid, agressie en schelden. Hij wil naast me komen zitten.

Het is mooi om in de vakantie deze momenten weer even voorbij te laten komen.. me te verwonderen om de enorme rijkdom van de hersenkronkels: iedereen zit echt anders in elkaar!  Eigenlijk zit ik gewoon even door te verwonderen en te genieten………..Tijd voor koffie!

#indetaxi #balans opmaken (2)

#indetaxi #balans opmaken  #vermoeid

augustus 2018
#geluk #vermoeid #verwonderd #talent #kids #jongeren #specialebehoeften #leerlingenvervoer #balansopmaken

Het is vakantie. In de schaduw geniet ik van het mooie weer. In de stoel naast mij ligt een kat te snurken. Ik kijk de tuin wat rond en mijmer over het afgelopen schooljaar #indetaxi. Wat is het toch, dit werk #indetaxi… dit werk dat ik nooit echt heb geambieerd, maar dat mij wel gelukkig maakt? Een balans opmaken: de komende weken een paar blogs over #vermoeid #verwondering en #geluk

vandaag over #vermoeid

vermoeid, want….

…….4x per dag schakelen tussen thuis en werk; dat is niet altijd eenvoudig. Zeker niet als je iedere dag een groep hebt die veel energie van je vraagt en je ook thuis het nodige te doen hebt. Er zijn immers van die perioden dat er thuis ook veel aan de hand is. Ik vind het dan heerlijk om een stuk te fietsen, de afwas te doen, te poetsen. Lichamelijk bezig zijn ontspant me dan. Daarmee zijn echter de dingen waarmee je te dealen hebt niet weggepoetst. Problemen, dilemma’s, vragen moeten worden begrepen, opgelost. De kinderen #indetaxi vragen gewoon ook weer je onverdeelde aandacht op, of je nou wel of geen goede dag hebt…..

……. de kinderen hebben speciale behoeften. Het kost enige inspanning en opmerkzaamheid om te ontdekken wat ze dan precies nodig hebben. Het vroeg dus wel wat van me. Dit jaar zeker; ik was er echt niet voor niets als busbegeleider; ik heb wat te doen gehad! Pff, wat heb ik weer veel geleerd zeg! Wat een praktijkschool, te leren omgaan met 14, voor mij nieuwe, kinderen (en 14x zijn/ haar ouders/verzorgers/schoolbegeleiders).

“Rufi, jij bent wel een beetje dom hé?! Je zegt dat we nu naar school gaan, maar we moeten xx en xx toch nog ophalen?!” “Begeleider, mijn moeder zegt dat als ik xxx en xxx doe of zeg, dat jij heel streng tegen mij mag zijn, maar dat vind ik helemaal niet goed hoor!”
“Begeleider, ik steek je in de brand hoor! Je bent gewoon stom. Ik mag helemaal niets van jou!. Ik steek je straks gewoon in de brand!”
“Begeleider, als xxx het moeilijk heeft kun je yy of yy wel eens proberen, bij mij in de groep werkt het!” (“Dank je wel, Juf!”)

…………het groepsproces in de bus is interessant. De kids zitten met elkaar in de bus, omdat dat handig is voor de route, maar niet vanwege passende behoeften en karaktertrekken van de kinderen. Iedere dag is weer anders en heeft zijn eigen kleine en grote uitdagingen. Eén of twee kinderen met stress of niet zo’n goede zin, kunnen er voor zorgen dat de hele groep meegaat in die stemming.

“Ik sla je helemaal verrot, hoor je dat, ik sla je helemaal verrot!” “Goedemorgen N. Hoe is het met je? Heb je wel goed geslapen, je lijkt me niet zo vrolijk vandaag.” “Ik ben boos, want…………” “Nou begeleider als hij mij verrot slaat, sla ik terug hoor, ik .. stomme…….” “Uh, kom maar op, wil je klappen, dan krijg je ze!” “Ik kan veel harder slaan dan jullie en ik ben veel sterker!’ “O, ja?…..” enz. enz. enz.
Zo’n sfeer; dan zet ik mijn beste beentje voor om de sfeer positief om te buigen
Ik leid af: “kijk eens wat een stoere raceauto!” Ik ben streng: “in onze bus wordt niemand geslagen, hebben jullie dat begrepen?!”.. en kijk ieder kind aan om antwoord.
Ik probeer helder te krijgen wat er aan de hand is: “je lijkt wel een beetje boos, hoe komt dat?” “Ik en helemaal niet boos!” “Oh, dan heb ik het misschien verkeerd gezien?” “Het is gewoon stom!” “Wat is er stom, jongen?” “Ik wil helemaal niet naar school!” “O?” “Ik moet straks met juffrouw praten en dat wil ik niet.”
…. ……..Jochie is een beetje ondeugend geweest en weet dattie straks op zijn kop gaat krijgen… Ooow. Ik snap het ineens. Meestal duurt het wat langer voor ik erachter ben wat er aan de hand is. Soms zijn er dingen thuis gebeurd waar ze niet graag over praten of waar ze moeilijk woorden aan kunnen geven….. en ondertussen probeer ik dan het proces in de bus een beetje in het gareel te houden, dat er echt niet geslagen wordt, want ja, we moeten wel gewoon veilig op school komen.
Soms lukt dat goed en is het na een tijdje relatief rustig…..en dan ineens .. zonder dat ik een concrete aanleiding heb gemerkt, schiet de vlam weer in de pan en mag ik weer aan de bak.
Dat dus…

Het lijkt wel alsof tegen het einde van het schooljaar mijn flexibiliteit ook ff op is, de rek eruit, het meebewegen lastiger…. Fijn als ik in de vakantie even helemaal op mijn eigen manier en tempo kan leven..