Blog

#indetaxi #balans opmaken  #vermoeid

augustus 2018
#geluk #vermoeid #verwonderd #talent #kids #jongeren #specialebehoeften #leerlingenvervoer #balansopmaken

Het is vakantie. In de schaduw geniet ik van het mooie weer. In de stoel naast mij ligt een kat te snurken. Ik kijk de tuin wat rond en mijmer over het afgelopen schooljaar #indetaxi. Wat is het toch, dit werk #indetaxi… dit werk dat ik nooit echt heb geambieerd, maar dat mij wel gelukkig maakt? Een balans opmaken: de komende weken een paar blogs over #vermoeid #verwondering en #geluk

vandaag over #vermoeid

vermoeid, want….

…….4x per dag schakelen tussen thuis en werk; dat is niet altijd eenvoudig. Zeker niet als je iedere dag een groep hebt die veel energie van je vraagt en je ook thuis het nodige te doen hebt. Er zijn immers van die perioden dat er thuis ook veel aan de hand is. Ik vind het dan heerlijk om een stuk te fietsen, de afwas te doen, te poetsen. Lichamelijk bezig zijn ontspant me dan. Daarmee zijn echter de dingen waarmee je te dealen hebt niet weggepoetst. Problemen, dilemma’s, vragen moeten worden begrepen, opgelost. De kinderen #indetaxi vragen gewoon ook weer je onverdeelde aandacht op, of je nou wel of geen goede dag hebt…..

……. de kinderen hebben speciale behoeften. Het kost enige inspanning en opmerkzaamheid om te ontdekken wat ze dan precies nodig hebben. Het vroeg dus wel wat van me. Dit jaar zeker; ik was er echt niet voor niets als busbegeleider; ik heb wat te doen gehad! Pff, wat heb ik weer veel geleerd zeg! Wat een praktijkschool, te leren omgaan met 14, voor mij nieuwe, kinderen (en 14x zijn/ haar ouders/verzorgers/schoolbegeleiders).

“Rufi, jij bent wel een beetje dom hé?! Je zegt dat we nu naar school gaan, maar we moeten xx en xx toch nog ophalen?!” “Begeleider, mijn moeder zegt dat als ik xxx en xxx doe of zeg, dat jij heel streng tegen mij mag zijn, maar dat vind ik helemaal niet goed hoor!”
“Begeleider, ik steek je in de brand hoor! Je bent gewoon stom. Ik mag helemaal niets van jou!. Ik steek je straks gewoon in de brand!”
“Begeleider, als xxx het moeilijk heeft kun je yy of yy wel eens proberen, bij mij in de groep werkt het!” (“Dank je wel, Juf!”)

…………het groepsproces in de bus is interessant. De kids zitten met elkaar in de bus, omdat dat handig is voor de route, maar niet vanwege passende behoeften en karaktertrekken van de kinderen. Iedere dag is weer anders en heeft zijn eigen kleine en grote uitdagingen. Eén of twee kinderen met stress of niet zo’n goede zin, kunnen er voor zorgen dat de hele groep meegaat in die stemming.

“Ik sla je helemaal verrot, hoor je dat, ik sla je helemaal verrot!” “Goedemorgen N. Hoe is het met je? Heb je wel goed geslapen, je lijkt me niet zo vrolijk vandaag.” “Ik ben boos, want…………” “Nou begeleider als hij mij verrot slaat, sla ik terug hoor, ik .. stomme…….” “Uh, kom maar op, wil je klappen, dan krijg je ze!” “Ik kan veel harder slaan dan jullie en ik ben veel sterker!’ “O, ja?…..” enz. enz. enz.
Zo’n sfeer; dan zet ik mijn beste beentje voor om de sfeer positief om te buigen
Ik leid af: “kijk eens wat een stoere raceauto!” Ik ben streng: “in onze bus wordt niemand geslagen, hebben jullie dat begrepen?!”.. en kijk ieder kind aan om antwoord.
Ik probeer helder te krijgen wat er aan de hand is: “je lijkt wel een beetje boos, hoe komt dat?” “Ik en helemaal niet boos!” “Oh, dan heb ik het misschien verkeerd gezien?” “Het is gewoon stom!” “Wat is er stom, jongen?” “Ik wil helemaal niet naar school!” “O?” “Ik moet straks met juffrouw praten en dat wil ik niet.”
…. ……..Jochie is een beetje ondeugend geweest en weet dattie straks op zijn kop gaat krijgen… Ooow. Ik snap het ineens. Meestal duurt het wat langer voor ik erachter ben wat er aan de hand is. Soms zijn er dingen thuis gebeurd waar ze niet graag over praten of waar ze moeilijk woorden aan kunnen geven….. en ondertussen probeer ik dan het proces in de bus een beetje in het gareel te houden, dat er echt niet geslagen wordt, want ja, we moeten wel gewoon veilig op school komen.
Soms lukt dat goed en is het na een tijdje relatief rustig…..en dan ineens .. zonder dat ik een concrete aanleiding heb gemerkt, schiet de vlam weer in de pan en mag ik weer aan de bak.
Dat dus…

Het lijkt wel alsof tegen het einde van het schooljaar mijn flexibiliteit ook ff op is, de rek eruit, het meebewegen lastiger…. Fijn als ik in de vakantie even helemaal op mijn eigen manier en tempo kan leven..