Blog

#indetaxi #balans opmaken (4) #geluk

#geluk #vermoeid #verwonderd #talent #kids #jongeren #specialebehoeften #leerlingenvervoer

Het is vakantie. In de schaduw geniet ik van het mooie weer. In de stoel naast mij ligt een kat te snurken. Ik kijk de tuin wat rond en mijmer over het afgelopen schooljaar #indetaxi.

Wat is het toch, dit werk #indetaxi… dit werk dat ik nooit echt heb geambieerd, maar dat mij wel gelukkig maakt? Een balans opmaken. Ik schreef blogs over #vermoeid #verwondering en #geluk. Vandaag over #geluk

#Geluk… tja, wat is dat eigenlijk? Nauwelijks te beschrijven.

Met een vriend had ik het een keer of geluk en ongeluk. Wat dat is, hoe dat in je leven komt en gaat.… “Als een ongeluk in een klein hoekje zit, zit geluk bijna overal!”, dat was onze conclusie. We grinnikten wat…… zo’n tegeltjeswijsheid…… maar ik zag het meteen voor me: de ruimte gevuld met geluk….Je moet het kunnen zien. Ik ben blij dat ik dat ook van huis uit heb meegekregen… bijna altijd te kunnen zien wat van belang is, waar je innig tevreden mee bent, trots op; wat je doet glimlachen en grinniken, wat je ontroert en levend doet voelen….

Ja, #levend voelen… dat gebeurt wel #indetaxi! Er is immers geen dag hetzelfde. Steeds weer een uitdaging om al mijn vaardigheden, kennis en talent in te zetten. Groeien, iedere dag weer.
Het wordt uiteindelijk ook ‘gezien’. Erkenning dus ….voor mij……daar ben ik ook gevoelig voor…… Als eerste door de kinderen zelf. Beginnend bij weerstand (“waarom zit jij bij ons in de bus?” “ik vind jou stom, ik mag helemaal niets van jou!” ‘Ik hak je kop eraf, k… begeleider!”), naar tolerantie, naar waardering (“begeleider, mag ik…….?”). Dit alles overigens in golfbewegingen op en neer, heen en weer. Soms heftig, soms rustig.

Ik ontdek en ontwikkel mijn talenten; ik leer mezelf beter kennen. Eén van de mooiste ontdekkingen vond ik dat ik #geduld blijk te hebben (ja, echt waar!). Geduld. Ik heb rust en kan de kinderen de tijd geven die ze nodig hebben om iets te snappen en dan vervolgens te reageren.

Ik ben #streng en #lief tegelijkertijd (dat zijn de woorden van één van de kinderen overigens); het talent om te zien wat ze echt nodig hebben. Me niet blind staren op het gedrag… maar er achter proberen te kijken. Daarover met zowel de kids zelf, als hun ouders/verzorgers als school over te kunnen communiceren.
De gave om van de kleine dingen te genieten, een stille glimlach – en soms een hele brede grijns!- heb ik dan op mijn gezicht. Kunnen genieten als de kids goed met elkaar omgaan en het redelijk rustig is in de bus; als de zon schijnt en de kinderen ook de mooie wolkjes zien…

Tja, geluk zit bijna overal… echt waar! Ik aai de kat, die er niet eens wakker van wordt. Ik kijk de tuin eens rond en neem nog maar eens een slok koffie… en glimlach.