#hard of #zacht #pubers #autisme
10 november 2017
Het is een kille, regenachtige vrijdagmiddag. We zijn allemaal moe; chauffeur en kids.
Sommige kids moeten echt even stoom afblazen, zoveel stress van proefwerken, SO’s en moeilijke lessen…. ze gunnen elkaar nauwelijks ruimte om te vertellen.
Ik probeer me er een beetje van af te sluiten: het verkeer vraagt alle aandacht en ik kan deze middag de onrust niet zo goed hanteren., maar toch luister ik met belangstelling hoe ze met elkaar omgaan… ik kan het niet laten…..
Er wordt wat afgekat en gesteggeld: “Ah, dat proefwerk, dat vond ik een eitje!” “Nou ik anders helemaal niet, ik vond het vet moeilijk! Wat een stomme vragen zeg, die stonden helemaal niet in het boek!” “Joh, de volgende keer wil ik het je wel uitleggen hoor, want het is echt heel eenvoudig!” “Niet!” “Wel.” “Echt niet!” “Echt wel! Je moet dan ook eens naar mij luisteren, echt een eitje!”….
……… barst X uit: “waarom maak jij je toch altijd zo druk; zorg eens voor je zelf zeg!” Iedereen geschrokken. Stilte in de bus. Ik neem wat spanning weg door aan te geven dat X nou eenmaal graag andere mensen helpt en dat het lief bedoeld is…. Iedereen haalt weer adem.
“oowww”, is de reactie van X, “nou ik heb net echt geleerd dat ik ook goed voor mezelf moet zorgen, want ik ging eerst echt zelf kapot hoor, omdat ik altijd voor anderen zorgde. Mijn persoonlijk begeleider heeft me daarbij geholpen. Je moet niet zo’n zacht ei blijven hoor!”
………….”Nou, wel van binnen!” is het commentaar van Y die altijd stilletjes is. Van binnen moet je zacht blijven, want dan kan je ook lief blijven en blijven lachen. Maar van buiten……. van buiten moet je keihard zijn….. niet alles hoeft binnen te komen! Anderen mogen je niet zomaar kunnen kwetsen.”
Antwoord volgt: “Tja, ik ben wel een eitje, met een harde buitenkant…….eitje… maar dan wel een zacht gekookt eitje!”