Blog

#indetaxi  #gevoelens

#kids #watbetekent

25 maart 2014  (lagere school kinderen; ongeveer 6-8 jaar)

We doen een rondje “wat betekent…..?”  De kinderen vragen dan naar woorden die ze niet begrijpen. En natuurlijk vragen ze ook de “slechte” woorden: de woorden die ik in de bus niet wil horen. Dat is vaak een bron van ondeugendheid, maar ook van plezier.

Als ik er niet op in wil gaan zeg ik: “dat moet je maar eens aan papa, mama of juf vragen!”. Dat is dan meestal genoeg. Maar laatst waren ze op de serieuze toer: “Rufi, wat zijn gevoelens eigenlijk? en waar zitten die dan?”
“Het is 6 jaar, het ervaart en het denkt na!”, realiseer ik me. Stil geniet ik, maar ondertussen probeer ik tot een antwoord te komen.

Al heen en weer pratend komen we met de oudste kinderen tot de volgende punten:

• je weet het wanneer je blij bent of boos of verdrietig. Dat zijn gevoelens.
• blij is bijvoorbeeld als je stroompjes door je lijf voelt gaan en wil huppelen of zingen en als je gaat lachen;
• boos is als je hele sterke stroompjes in je lijf hebt en eigenlijk wel zou willen slaan (!maar dan doen we in de bus niet!);
• spannend is als je kriebels in je buik hebt.

Ik zie een verkeersdrempel een tikje te laat: ik moet bijremmen en de bus hobbelt over de drempel. Reactie van de achterbank: “Wat was dat dan? Ik had kriebels in mijn buik!”

En dat betekent: stoppen met kletsen. Rufi moet opletten met rijden! Het moet natuurlijk niet te spannend worden.