Blog

#indetaxi ….#samenspel

maart 2018

Zondag. Koud maar mooi weer. Mensen stappen graag in de taxi: lekker warm, uit de wind: en op weg naar de bestemming van de dag.
Ik help een oude man met instappen. Zijn lijf wil niet zo meer, maar ik merk al snel dat zijn geest zeer bij de tijd is (later vertelt hij me dat hij 96 is). We kletsen over de nieuwsberichten, over de -dan nog komende- gemeenteraadsverkiezingen; de verharding in de debatten. Maar ook over het weer, bij wie hij op bezoek gaat, zijn kleinkinderen etc. Het gesprek kabbelt rustig verder. Tot ik ineens vol op de rem moet. Een auto haalt ons nogal krap in op een plek waar dat niet mag en eigenlijk ook niet kan. Die chauffeur heeft niet om anderen gedacht of gekeken. Ook de tegenligger moet op de rem.
Van schrik ontsnappen er niet zulke nette woorden uit mijn mond. Ik verontschuldig me. “Ach”, zegt meneer, “in uw plaats had ik dat waarschijnlijk ook gedaan!” Hij glimlacht en kijkt me vriendelijk aan. “Ik ben vooral blij dat ik zelf niet meer rijd, mijn reactievermogen is niet meer zo goed. Dus fijn dat ú rijdt en dat de regiotaxi bestaat. Kan ik toch komen waar ik wil. Veilig voor mezelf en veilig voor anderen!”
We glimlachen naar elkaar en zijn een tijdje stil.

“Weet u” formuleert hij bedachtzaam: “de mensen denken dat het om het individu gaat, dat je voor je zelf op moet komen, dat je alleen naar jezelf moet kijken….. maar echt ik vind dat helemaal niet waar! Het leven is een gemeenschapsspel, een samenspel. Je kunt het niet alleen! Het is geven en ontvangen, vragen en nemen en zo verder!” “Al die gekke regels en bekeuringen in dit land zouden helemaal niet nodig hoeven zijn als we elkaar gewoon het spelen gunnen.”

Ik zet hem af op zijn bestemming en geniet na van het prachtige beeld: samenspel. Hij heeft iets echt waars gezegd merk ik. #Mooi.