#indetaxi #uitdaging
#indetaxi #uitdaging #leerlingenvervoer #bemoei
Een nieuw schooljaar. Ik heb een lijstje met kinderen die ik ga vervoeren. Ik bel de ouders: “ik ben chauffeur, klopt het dat ik …. naar school breng vanaf aanstaande maandag? Zijn er nog bijzondere dingen die ik moet weten, zodat ik goed op situaties kan inspelen?” Zo ongeveer stel ik me voor.
Vrijwel meteen krijg ik te horen dat het een pittige groep is en dat er vorig jaar 3 chauffeurs op zijn ‘afgeknapt’. Het zijn allemaal kinderen met ADHD/ Autisme gelinkte leer- en gedragsvragen. “Maar natuurlijk is…… een leuke jongen. Hij houdt van duidelijkheid, je moet hem echt strak houden.” Dat is ongeveer het antwoord dat ik van bijna alle ouders krijg.
Vanaf de eerste rit is snel duidelijk wat de ouders bedoelden te zeggen. De kinderen vertrouwen elkaar niet. Commentaar wordt geformuleerd als: “bemoei je er niet mee!” of “jij altijd met je stomme…..!” Het is ook al snel duidelijk dat er tussen een paar kinderen fysieke en mentale afstand nodig is. Daar is de afgelopen jaren te veel en te vaak iets negatiefs gebeurd.
Er is één kind dat de boventoon voert. “Bemoei je er niet mee!, Doe niet zo stom! Hou nou eens op!” zijn normale uitdrukkingen voor hem.Hij heeft echt geen idee dat de woorden -én de toon waarmee hij ze uitspreekt- direct heftige reacties bij anderen teweeg brengen. Ook bij mij.
Ik mag me ook ‘nergens mee bemoeien.’ Dan hebben ze aan mij een ‘slechte.’ Zulk onaardig gedrag tolereer ik niet. Ik tolereer geen pesterij, uitsluiting of alles wat daar op lijkt. “Iedereen mag met deze bus mee en iedereen moet zich prettig voelen in deze bus. Daar moeten jullie dus allemaal samen voor zorgen! Ik merk echter dat ze dit niet vatten: “ik deed toch niks?!”
Oké, pffff; een groep met een uitdaging dus!