Blog


30 augustus 2018

#indetaxi #verwondering

#balansopmaken #geluk #vermoeid #verwonderd #talent #jongeren #kinderen #specialebehoeften #leerlingenvervoer.

Wat is het toch, dit werk #indetaxi… dit werk dat ik nooit echt heb geambieerd, maar dat mij wel gelukkig maakt?
Een balans opmaken. Ik schreef blogs over #vermoeid #verwondering en #geluk. Vandaag over #verwondering.

Verwondering over
……….hoe kinderen me uitdagen en verrassen. Eigenlijk is dit werk ook een continue spiegelen, reflecteren en confronteren. Mijn eigen hick-ups in het leven. Mijn normen en waarden., mijn opvattingen, mijn manieren van doen, mijn angstjes en dromen. Ik weet niet of jullie je er wat bij kunnen voorstellen.. maar o, o, o! Een simpel voorbeeld: ”begeleider, jij zei net …., maar wij mogen dat nooit van jou zeggen!”
“Wij mogen nooit snoepzakjes op straat gooien van jou, maar mijn vader doet dat gewoon, dat ruimt de gemeente wel op zegt hij! “
“Kijk daar wat een stom mens!” “Hoe weet jij zo zeker dat het een stom mens is, je kent hem helemaal niet.” “Maar toch issie stom!” “Waarom dan?” “Stomme jas!” “O, nou die meneer en zijn vrienden vinden het waarschijnlijk een hele mooie jas. En ook al vind jij de jas stom, die meneer kan best wel heel aardig zijn.”
“Is xxxxx  echt een erg woord? dat geloof ik niet!” “Dat is een erg woord jongen, daarmee doe je mensen pijn.” “Huh, een woord geeft toch geen blauwe plek.” Nee jongen, dat klopt, maar dat doet wel zeer in iemands hart! “ “O.” Dat is een beetje moeilijk zie ik. Dat moet even worden verwerkt.

………hoe kinderen toch dingen oppikken en wat doen -voor zo lang als het duurt en hen past- met wat er in de bus gezegd en gedaan wordt: “He J.…, dat woord mag je niet zeggen hoor! Daarmee doe je iemand pijn in z’n hart! Vraag maar aan de begeleider!”
Jochie vraagt of ie (scheldwoord) wel mag zeggen. Ik antwoord dat ie dat zelf wel weet inmiddels, “want wat gebeurt er als ik dat tegen jou zou zeggen?” “Dan word ik boos!” “Waarom zou je het dan wel tegen iemand anders zeggen, jochie?” Stilte. Maanden m’n best doen om rustig te blijven en verschillende aanpakken verder… hij snapt ‘t!. In ieder geval voor nu.
Of een ander moment: ik zit als begeleider tussen de kids en ineens realiseer ik me dat het relatief stil is. De kinderen kijken naar buiten, ze kletsen en ze maken grapjes.
Na al die onrust en moeite om het groepsgebeuren in goede banen te leiden, zijn er steeds meer momentjes van deze rust, realiseer ik me. En dan zit ik stiekem enorm te genieten en me te verwonderen over wat er allemaal mogelijk is met deze kinderen.

……hoe kinderen hun waardering laten blijken: een jochie dat ik vrij strak heb gehouden om te voorkomen dat hij de prikkels niet meer de baas zou zijn, vraagt: “begeleider mag ik naast jou komen zitten als .. er vanmiddag niet is?” Na weken met momenten van boosheid, agressie en schelden. Hij wil naast me komen zitten.

Het is mooi om in de vakantie deze momenten weer even voorbij te laten komen.. me te verwonderen om de enorme rijkdom van de hersenkronkels: iedereen zit echt anders in elkaar!  Eigenlijk zit ik gewoon even door te verwonderen en te genieten………..Tijd voor koffie!

 

 

 

Back to top